Fragments of:

Deze tentoonstelling bevat twee groepen kunstenaars, elk geïnspireerd door een hedendaagse kunstenaar die momenteel te zien is in Kunstinstituut Melly. Samen zijn deze werken in gesprek met de thema's van de huidige tentoonstellingen, maar ze resoneren vooral met het werk van Cihad Caner, Nolan Oswald Dennis en Zara Julius. Toegang is gratis!

De praktijk van acht opkomende kunstenaars resoneert vooral met Cihad Caner's verkenning van geheugen, identiteit en vergeten geschiedenis. Cihad's onderzoek naar rellen van 1972 in Rotterdam en hun blijvende impact op de Afrikaanderwijk roept lineaire verhalen op en brengt vergeten geschiedenissen terug door middel van gefictionaliseerde personages en heropvoering. Op dezelfde manier onderzoeken de hieronder geïntroduceerde kunstenaars hoe persoonlijke en collectieve herinneringen worden gevormd, vervormd en bewaard.

Sonia Señalada Salinas reflecteert door middel van beelden op de ontvolking van het Spaanse platteland en benadrukt de kwetsbaarheid van het geheugen en het uitwissen van gemarginaliseerde gemeenschappen.

Rui de Boer gebruikt een oude Nederlandse tv-serie om queer familiegeschiedenissen te onderzoeken door middel van een fictieve heropvoering.

Eske Groeneveld nodigt de kijker uit om persoonlijke herinneringen aan een religieus verleden te verkennen in een digitale, interactieve verzameling van de gecompliceerde ervaringen van haar familie met religie.

Doran van Nifterick onderzoekt het snijvlak van gezondheid, tijd en maatschappelijke verhalen met een collectie archiefbeelden.

Juno Treanor onderzoekt nostalgie en de transformerende aard van emoties van kindertijd tot volwassenheid met behulp van keramische sculpturen.

Maria Bodrug onderzoekt de wisselwerking tussen trauma, generatiegeschiedenis en identiteit door middel van video.

Mar Fakatseli onderzoekt zelfontdekking binnen de beperkingen van maatschappelijke normen en genderidentiteit in graphic novel Joel.

Arson Sadhoe ondervraagt representaties van handicaps door in te leunen op hun eigen ervaringen in mixed-media schilderijen.

De volgende zes opkomende kunstenaars dagen de modernistische lineariteit van tijd uit met multidisciplinaire werken geïnspireerd door Nolan Oswald Dennis en Zara Julius. Door verschillende media te integreren en tactiele en emotionele betrokkenheid uit te nodigen, slaan ze een brug tussen historische paradigma's en hedendaagse praktijken en bieden ze een meditatieve ruimte om opnieuw na te denken over hoe we tijd ervaren in relatie tot belichaamde kennis.

Camila Trapasso's meeslepende installatie zet generatiepercepties van schermtijd tegenover elkaar en creëert een tactiele reflectie op de vloeibaarheid van tijdservaring.

Johann Kraus onderzoekt de uitzinnige archeologische geschiedenis van 'The First Americans' door wetenschappelijke debatten te reconstrueren aan de hand van archiefbeelden en citaten.

Vera da Costa's videoperformance kanaliseert de collectieve identiteit en natuurlijke cycli van Portugal en roept rituelen op die verbonden zijn met de oceaan en noties van verloren kennis.

Anastasia Goncharova herwerkt 'dode tijd' momenten in de klassieke cinema tot een meditatieve verzetsfilm tegen de niet aflatende vraag van de media naar onze tijd en aandacht.

Iris Huvenaars biedt een interactieve, fantastische veilige ruimte om te ontsnappen aan de druk van het hedendaagse leven.

Codruța Cruceanu bekritiseert de gebroken idealen van het kapitalisme door creatie en verval, heilig en alledaags tegenover elkaar te plaatsen.

Samen nodigen deze werken de kijker uit om de uitbreiding van ander werk dat in Kunstinstituut Melly wordt tentoongesteld te bekijken en na te denken over de wisselwerking tussen een reeks meditaties op tijd.