Sebastián Díaz Morales

Sebastián Díaz Morales' onderzoek naar perceptie en realiteit is gebaseerd op de aanname dat de realiteit zelf van nature zeer fictief is. Zijn films transporteren de kijker dan ook niet zomaar naar een andere, surrealistische of fantasiewereld, maar ontdoen de realiteit van haar vertrouwdheid en vervormen haar, waardoor ze op iets anders lijkt. Bij Díaz Morales fungeert de verbeelding van de kijker niet als een basale tegenhanger van de realiteit. In plaats daarvan functioneert ze als een kracht die in staat is ruimte op te roepen en diegetisch te produceren. Een kracht die, naast het genereren van een directe visuele indruk, de gaten in het zien opvult en, naarmate de film zich ontvouwt, de kijker geleidelijk de geconstrueerde aard onthult van wat wij de realiteit noemen. De realiteit wordt hier gepresenteerd als een fantasie, als iets dat zich altijd onttrekt aan de definitie ervan in beelden. Ze loopt daarom altijd "een beetje voor" op het beeld en de blik van de kijker.

In 2009 ontving hij een Guggenheim Fellowship. Díaz Morales heeft geëxposeerd in locaties als Tate Modern, Londen; Centre Pompidou, Parijs; Stedelijk Museum, Amsterdam; Ludwig-museum, Boedapest; De Appel, Amsterdam; Museum voor Hedendaagse Kunst De Pont, Tilburg; Fundació Joan Miró, Barcelona; MUDAM, Luxemburg; STUK Museum, Leuven, België; Museum für Gegenwartskunst Siegen, Siegen; Le Fresnoy, Tourcoing; CAC Vilnius, Vilnius; Kadist Art Foundation, Parijs; Kunst in het algemeen, New York; en de Calouste Gulbenkian Foundation, Lissabon. Hij nam deel aan DOCUMENTA Fifteen, Kassel; de 57e Biënnale van Venetië; de Biënnale van São Paulo; de Biënnale van Sydney; onder meer de Shanghai Biënnale. Zijn werken zijn opgenomen in de permanente collecties van het Centre Pompidou, Parijs; Tate Modern, Londen; Fundación Jumex, Mexico-Stad; Foundazione Sandretto Re Rebaudengo, Turijn; Sammlung-Goetz, München; en de Fundação de Arte Moderna, Museu Berardo (MAC/CCB), Lissabon.